Bazı kitaplar olur, oku oku bitememe hissi uyandırır, sıkılır durursunuz onlardan. Bazılarındaysa “biraz daha yavaş gideyim de hemen bitmesin” havasında ilerlersiniz. Sineklerin Tanrısı, hikayesi, duruşu ve tamamen bana özel olsa da elime geçiş stiliyle (Melike’ye buradan sevgilerimi sunuyorum) ikinci söylediğimin mükemmel bir temsilcisi olarak önümde duruyor şu an. Ve malesef...
