Görmezden geldiğiniz her şey, hayatta bir dönem sahip
olduğunuz ancak gelecekte kendinizin bile unutacağı yok olmuşluklara sürükler
sizi…

Sadece bir sesti duydukları. Neden kaçmaları gerektiğini
bile anlamadılar ve hayalimizde can bulan bir kulede tırmandılar da tırmandılar
ondan kaçmak için. Önce feda ettikleri sadece daralan evleri ve oda
sayılarıymış gibi geldi. Sonrasında bazı eşyaları da geride bıraktıklarını
hatırladı “güçlü” dedikleri zayıf hafızaları.

Devamındaysa birkaç dost kayboluyormuş gibi geldi ama zaten
önemsizdi onlar. Aile içindekilere sıra geldiğindeyse yok olmuşluk
sorgulatmayacak kadar kabul görmüştü. Tek başına bir savaşçı kalana, aslında
bütün oyun boyunca itilip kakılan, bir şekilde o çileyle hayatta kalıp o son
savaşçıyı da yok edene kadar.

İnsanlığın içine düştüğü durumu tek bir kelime etmeyen
karakterle tasvir eden bir oyun İmparatorluk Kuranlar Yahut Şümürz. Arkaplanda
konuşup anı kurtarmaya, kendini her şeyin yolunda olduğuna ikna etmeye çalışanlara
inat darp edildi, aşağılandı ve yok sayıldı insanlık. Belki ayağa kalkacak
cesareti yoktu ama gerçeğin en büyük yansımasyıdı o.

Salondan çıkıp yağan yağmura baktığında belki çok kişi fark
edemedi ama yok olan, dışarıdan yediği baskılarla alanı daralanın bizzat
kendisiydi. Yerden yükseldikçe ölüme bir adım daha yaklaştığını ve daracık
pencereden atlamaktan başka çaresi kalmadığını fark ettiğinde çok geç olacak
mıydı?

“Tiyatro eşittir komedi” modundan çıkamayıp hayatı inkar
ederek kendi yok olmuşluğunda gülecek tepki arayanlara belki. Üzerinde biraz
düşünebileceklereyse bir başyapıt, muhteşem bir farkındalık sunuyor Reha Özcan,
Ayşe Lebriz Berkem, Selin İşcan, Nihat Alpteki, Tuba Karabey ve Dilhan Naz
Özgülüş’ten oluşan İmparatorluk Kuranlar Yahut Şümürz ekibi.

Yolunuz oyunla kesişecek kadar şanslıysanız, şu ana kadar
kaybettiklerinizi ve gelecekte elinizde neler kalacağını (daha doğrusu
kalmayacağını) çıkacaksınız keşfe.

Sonunda elinizde kalacak olan yok olmuşlukta, alt katlarda
kalmanız dileği ile…