Harry Potter dünyasının Ölüm Yadigarları ile noktalandığı
düşünmek, yayınlanan ek kitaplar ve hikayeler ile zaten yeterince zordu.
Bununla beraber filmlere başlayan kitapların ete ve kemiğe bürünme hamlesi,
Lanetli Çocuk ile tiyatro sahnelerine kadar taşındı. Ancak tek bir farkla; bu
sefer yeni bir hikayemiz vardı.

Sekizinci hikaye. On dokuz yıl sonra.

Dünya çapında bir tiyatro oyununun yaratacağı yankının, yeni
bir hikayeyi tanıtmak için ne denli yeterli olacağı elbette tartışılır. Buradan
yola çıkılmış olacak ki, J. K. Rowling, Jack Thorne ve John Tiffany’nin Harry
Potter ve Lanetli Çocuk hikayesinin tiyatro metni,bildiğimiz ve alıştığımız
yedi Harry Potter kitabının devamı niteliğinde kitaplıklarımızdaki yerini aldı.

Hikaye hali yerine direk sahne metninin kitaplaştırıldığı eserde
başta yadırgayıp ilerleyen yerlerde sizi sahnenein tozunu koklamaya ortak eden satırlar
mevcut. Her konuşma öncesi karakter isminin yazılması, kimin sahnenden nasıl
oyuna dahil olduğunu anlatan detaylar vb tiyatro içeriği okurlara yepyeni ve
farklı bir deneyim sunmuyor değil.

Hikayeye göz atacak olursak son kitabın bıraktığı yerden 19
yıl sonrasına; Harry Potter’ın 40’lı yaşlarını sürdüğü geleceğe konuk oluyoruz
Lanetli Çocuk’ta. Harry ve Ginny’nin ikinci çocukları Albus Severus Potter ve Draco
Malfoy’un oğlu Scorpius Malfoy’un başrollerde olduğu hikaye, zaman makinesinin (daha
doğrusuzaman döndürücü) sihir dünyasındaki etkileri üzerine hayli git-geller
yaşıyoruz.

Yeni karakterler kadar Harry, Hermione ve Ron gibi
karakterlerin on dokuz yıl boyunca geldikleri konumları görmenin verdiği okuma
hazzı Lanetli Çocuk’u fazlasıyla sürükleyici kılıyor. Bununla beraber
elimizdeki kitabın bir tiyatro metni olduğunu hatırlatan detay eksiklikleri de
tam olarak negatif anlamda olmasa da adeta beklentilerinizi fazla
yükseltmemeniz gerektiğinin çanlarını çalıyor.

Sonunda okuyun veya okumayın yorumu olmayacak bir kitap Lanetli
Çocuk. Şöyle ki; eğer Harry Potter dünyasına bir kez dahil olduysanız zaten
dönüşünüzün olmadığının farkındasınızdır.

Tiyatro olarak gitme imkanımız ülke bazında şimdilik
olmadığı düşünüldüğünde, hikayeye bu kadar hızlı dahil olabilmek için kitaptan
daha iyi bir seçenek olmadığının farkındalığıyla iyi okumalar dilemek galiba en
mantıklısı.