Not: Bu yazı spoiler içermektedir.

Hüzün Nedeniyle Kapalıyız, Yunan yazar Kostas Mourselas’ın 1999 yılında yazdığı bir roman. 2002 yılında Türkçe’ye çevrilen kitap 246 sayfadan oluşuyor.

Hikaye büyük oranda bir kasabada yaşamakta olan, Aryiriu ve Aglaidis ailelerinin yaşamları üzerine kurulu. Kasabayı sıkıcı ve dar bulup kaçmak için fırsat kollayanlar, kaçmayı başaranlar, gidip tekrer geri dönenler (ki genelde zenginliği yakalayanlar dönüyor), kasabanın sakin yaşamını kabullenip ömrünün kalanını oldukları yerde geçirmeyi seçenler…

Romanda o kadar çok kararkter var ki (sadece bahsettiğim iki aileden 22 kişi saydım) çevirmenin önsözde dediği gibi illa ki kitabın bir bölümünde kendinize pay çıkartabileceksiniz. Tabi bu kadar karakter karmaşası içinde yazar, kitabın başlangıcına bir “kim kimdir” bölümü eklemeyi ihmal etmemiş. Kim kimdir bölümünün yanı sıra Selanik Aristotelio Üniversitesi’nden Profesör Ksenofon Kokolis’in hazırladığı romandaki kahramanlar arası ilişki haritası da kişilerin konumlarını kafanızda canlandırmanızda faydalı oluyor.

246 sayfalık kitap tahmin edileceği üzere bunca karakteri tam olarak kavramak için yeterli olmuyor. Hatta hikayenin gidişatında önemli role sahip isimleri bile tam olarak tanıyamadığınızı söyleyebilirim. Bunun yanında son bölüm hariç 14 bölümden oluşan kitabın her bir bölümü ayrı bir hikaye desek yalan olmaz. Yazar anlaıyor geçiyor, anlatıyor geçiyor, her bölüm ucu açık kalıyor. Tamam belki hayal gücümüzle doldurmamız için bize şans tanıyan bir format ama şahsi olarak yazarın bir yerlere bağlamasını destekleyenlerdenim.

Büyük ölçüde birbirinden bağımsız olan 13 bölüm, son bölümdeki cenaze sebebiyle (ki oda 10 sayfa bir şey) bir araya geliyor ve kafanızdaki soru işaretlerinden neredeyse hiçbirini yanıtlamadan kitap bitiveriyor. Kitabın ismi de bu son 10 sayfada açıklık kazanıyor.

Hüzün Nedeniyle Kapalıyız için son olarak; üst üste okunan -ve belki de alışılan- iddialı yapımlardan sonra kötü demeyeyim ama farklı formatta, daha çok boşlukları size tamamlatan bir kitap olduğunu söyleyebilirim. Okursanız pişmanlık duymazsınız ama okunduktan sonra da malesef akıllarda kalacak bir eser değil.