Kitaplar, filmler derken yine çok şey birikti bu ara.. Dolu dolu yaşıyoruz galiba. Galibası fazla; dolu hem de çok dolu ama aynı zamanda fazla güzel, fazla doğru. Bir yerden sonra yüceltici sıfatların kayıtsız kaldığının farkındayım. Kelimeler kalıyor da onlara ne kalmış desenize.. İki yılda bir çıkan kitaplar.. Bir sene -o...
Hakan Gunday
Güzel bir hediye olması için almıştım Az’ı. Galiba 1,5 ay falan oldu.. Esasen Hakan Günday dünyasına Azil’le yaptığım ilk girişin ardından genel mantığa uyup yazarın çıkardığı kitapları kronolojik sırasına göre takip erme gibi bir düşüncem vardı ancak o 1,5 ay; amacına ulaş(a)mayan o 1,5 ay boyunca gelip gittiğim her dakika...
Bir hayli uzun zamandır okuduğum ilk yerli kitap, beni o bıktığım, “bu ne ya” dediğim ve belki de uzunca bir süre yerli kitap okumaktan soğuduğum andan kurtarmalı, ön yargılarımı artık yıkmalıydı. Elime geçiş sürprizi kadar güzel bir şekilde yıktı da. Neyse ki.. Azil, oturup “kitapda şunlar şunlar oldu” şeklinde anlatılacak...
