Ait olduğunuz yerde yaşayabilmek için, ait olduğunuz kültür birikimi her zaman yeterli olmayabilir.

Parçalanmış, belki de kendisi adına hiç kurulmamış bir ailenin son ferdi olan Leyla, İstanbul Boğazı’nda bir yalının müştemilatında yaşamaktadır. Bir yalı demişsek, İngiliz babası ve kendisinin doğumundan kısa bir süre sonra ölen annesinin aksine, anne ve babası olarak gördüğü paşa dedesi ve anneannesinin eskiden sahibi olduğu bir yalıdır bu.

Anneannesinin masrafları karşılayamaması sonrası satmak zorunda kaldığı yalıdan geriye kalan ayrı tapulu müştemilat, Leyla’nın geçmişini en azından yaşadığı yerin bahçesi seviyesinde korumasına yardımcı olmuştur.

En azından bir yere kadar.

Dedesinden yalıyı devralan geleneksel sonradan görme sahiplerinin aksine, yalının yeni ve modern sahipleri, yalı ile ilgili yaptıkları tüm değişikliklere müştemilatı ve dolayısıyla Leyla Hanım’ı da (kendi sesleniş tarzıyla sadece Layla) katmıştır. Leyla içinse belirli bir kabullenme döneminin ardından gitmek dışında pek bir seçenek kalmamıştır.

Peki ama nereye?

Leyla’nın ait olduğu kültür birikimi yalıyı, hatta hukuk dışı yollarla da olsa müştemilatı bile elinde tutmaya yetmemiştir ama elinde tuttuğu bir şey varsa o da kendisi ve ailesinin görmüş geçirmişliğidir. Leyla’nın paşa dedesi zamanında yanlarında çalışan ailenin sonraki jenerasyon üyesi Yusuf, Leyla’nın düştüğü zor durum karşısında onu Cihangir’deki evine götürerek geçmişine ve insanlığa olan saygısını fazlasıyla göstermiştir.

Leyla için hayatı boyunca alışık olduğu yaşam, sokakta kalmamak adına başka seçeneği olmadan geldiği Cihangir’de baştan sona değişmiştir. Yusuf, Leyla’yı kabullenmekte zorlanan Yusuf’un kız arkadaşı Roxy (Rukiye) ve Roxy’nin müzik grubundan diğer arkadaşları için Leyla başta çok uzak bir yaşam formu olarak görünse de, hayatların kesişimlerinin zamanla keşfi, herkesi -biraz sabırla da olsa- birbirine yaklaştırmaya yetecektir.

Kültürler arası diyalogları muhteşem bir şekilde ören Leyla’nın Evi, okunabilirliği kadar finalinde barındırdığı güçlü son etmeniyle de okurları pek çok Zülfü Livaneli kitabı gibi memnun etmesini iyi biliyor. “Bir yıl sonra” dedikten sonra hikayede yaşanan minik zaman kaymaları ve semt olan Cihangir’in öyküsündeki şehzade Mustafa’nın şehzade Cihangir sebebiyle öldürüldüğü iddialarını saymazsak, kurgunun, gerçekliğe ne kadar yaklaşabileceğini Leyla’nın Evi’nde rahatlıkla hissedeceksiniz.