Her geçen program insan beyninin sınırlarını keşfede.. Yok o kadar değil ama deneysel anlamda ilerleme kaydedip kaydedemeyeceğimizi görebileceğimiz bir plan var elimde; ki o da aslında elim 🙂

Şimdi aslında direk sol olarak girmemem lazımdı. Günlük daha çok kullandığımız elimiz yerine, diğerinin neler yapabildiğini ve üzerine düşüldüğünde bunun hangi seviyelere çıkarılabileceğini görmek için, her gün beş dakikalık bir çalışma kime ne kaybettirir ki? Blakis beynin diğer tarafı biraz daha çalışır.

Nesne kullanımından çok, daha net sonuçlar veren yazma prensibiyle işe başlıyorum. İlkokulda büyük/küçük harf kombinasyonlarını kaç defa yazdırmışlardır altı yaşımdaki halime bilmiyorum ama, aynı sistemetikle başlamak nedense bir anda çok doğru geldi. Aceleye de gerek yok, şöyle birkaç (hatta altıya kadar çıkabilir) ay bu egzersizleri uyguladıktan sonra ufak tefek kelimelere ve cümlelere geçme, olumlu sonuçlar görülürse de pekala günlük kullanıma katkı şeklinde ilerlemeleri izleyebiliriz. Yazma işinin çoğunlukla dijital ortama aktarıldığı şu dönemlerde, sağ elden çok çalışan bir sol hayali de pek mantıksız olmayacaktır 🙂

Son olarak eminim konu olacaktır; oluşturma anlamında hemen yanındaki harflerden pek farkı bulunmayan Ö, Ç, Ü gibi arkadaşları daha orijinal X, W, Q gibi İngiliz alfabesindekilerle değiştirmeyi faydalı buldum. Türkçe ile bir alıp veremediğim yoktur 🙂

İlk seansın temel sorunları:

• Küçük h, daha çok b’ye benziyor.
• İmza atmak tam bir işkence.
• Sol elim, yazdıklarımın üzerinden geçtiğim için fena boyanıyor.
• Sağ aşağıdaki A, bu işe doğuştan yetenekli olduğuna pek şüphem olmayan Nilüfer’e ait. Heves kırıcı olmasına izin verilmemeli 🙂